SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. Adama Asnyka w Kaliszu

2 wyniki

Książka

W koszyku

oceń

Niezwykłe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej / Jerzy Chociłowski. - Warszawa : Akurat, 2017. - 317 stron ; 24 cm.

Autor

Chociłowski Jerzy (1933- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

Barszczewska, Elżbieta (1913-1987) Beck, Jadwiga (1896-1974) Berezowska, Maja (1898-1978) Czajka-Stachowicz, Izabela 1898-1969) ichlerówna, Irena (1908-1990) Gertz, Wanda (1896-1958) Ginczanka, Zuzanna (1917-1944) Gojawiczyńska, Pola (1896-1963) Iłłakowiczówna, Kazimiera (1888-1983) Jędrzejowska, Jadwiga (1912-1980) Kawecka, Wiktoria (1875-1929) Konopacka, Halina (1900-1989) Kossak, Zofia (1889-1968) Krahelska, Krystyna (1914-1944) Krzywicka, Irena (1899-1994) Lewandowska, Janina (1908-1944) Lewicka, Eugenia (1896-1931) Mankiewiczówna, Tola (1900-1985) Messal, Lucyna (1886-1953) Morska, Maria (1895-1945) Nałkowska, Zofia (1884-1934) Paderewska, Helena (1856-1934) Piłsudska, Aleksandra (1882-1963) Pogorzelska, Zula (1896-1936) Sempołowska, Stefania (1870-1944) Skłodowska-Curie, Maria (1867-1934) Stryjeńska, Zofia (1891-1976) Szlenkierówna, Zofia (1882-1939) Zaleska-Rydzowa, Marta (1895-1951) Zawacka, Elżbieta (1909-2009) Kobiety Polska

Gatunek

Biografia

Dziedzina i ujęcie

Historia

Lata 1918-1939 zapisały się w historii Polski nie tylko rozwojem gospodarczym i politycznymi zawirowaniami towarzyszącymi odbudowie niepodległego państwa, ale także znaczącymi zmianami obyczajowymi, wśród których na pierwszy plan wysuwa się emancypacja kobiet. Nadzwyczajne, niepospolite, zachwycające, wybitne, nietuzinkowe. Bez kompleksów, na przekór stereotypom, często wbrew społecznym normom i przesądom, śmiało rozwijały skrzydła w sztuce, nauce, literaturze i polityce. Odważnie prezentowały światu owoce swojego talentu, z zapałem współtworząc intelektualne i artystyczne zręby odzyskanej polskiej państwowości. Bez nich uboższe byłoby nie tylko międzywojenne XX-lecie, ale i czasy nam współczesne. Wspaniałe kobiety, o których warto i trzeba pamiętać. źródło opisu: https://muza.com.pl/

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Filia nr 9

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 W (1 egz.)

Książka

W koszyku

oceń

Ostatnia miłość Marszałka : Eugenia Lewicka / Elżbieta Jodko-Kula. - Warszawa : Prószyński i S-ka - Prószyński Media, 2018. - 190, [1] strona, [8] stron tablic : faksymilia, fotografie ; 21 cm.

Autor

Jodko-Kula Elżbieta (1959- ).

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Temat

Lewicka, Eugenia (1896-1931) Piłsudski, Józef (1867-1935). Polska.

Gatunek

Biografia

Dziedzina i ujęcie

Historia

Historia nowoczesnej i postępowej kobiety, która oczarowała Józefa Piłsudskiego. Jej tajemnicza śmierć do dziś pozostaje zagadką. Czy było to samobójstwo, nieszczęśliwy wypadek, czy umyślne otrucie? Poznali się w sanatorium w Druskienikach. Głos niedawnego dyktatora już nie liczył się tak, jak dawniej, w siłę rosły nowe koterie polityczne, co Marszałka męczyło i irytowało. Nieustająco potrzebował wyrazów szacunku i przywiązania, ale też powiewu czegoś nowego, nieznanego, co mogłoby go zafascynować i pobudzić do działania. Przy zatrudnionej w uzdrowisku Eugenii Lewickiej Piłsudski odzyskiwał siły. Życiowa energia, entuzjazm, wykształcenie i sukcesy tej kobiety wywarły na nim ogromne wrażenie. Teraz już nie trotyl czy ulotki przewożone pod ubraniem stanowiły dla niego o atrakcyjności płci pięknej, lecz wiedza, którą Eugenia przy odrobinie kokieterii potrafiła świetnie wykorzystywać. Kiedy Lewicka zamieszkała w Warszawie, Marszałek bywał u niej częstym gościem, jego kontakty z młodą lekarką dla nikogo nie były tajemnicą. Mogła tu rozwijać swoje pomysły. Pod jej wpływem powstał dzisiejszy AWF – tam pracowała i tam też pożegnała się z życiem. Kiedy nieprzytomną kobietę przewieziono do szpitala, gdzie po dwóch dniach zmarła, stwierdzono zatrucie nieznanymi środkami chemicznymi. Niektóre gazety sugerowały, że pomyliła się w ilości przyjętego środka nasennego. Czy jednak nie wydaje się dziwne, że zażyła go przed pójściem do pracy, gdzie ją znaleziono? Jeden ze świadków, którzy widzieli zwłoki Eugenii w prosektorium, napisał, że miała poparzoną brodę i usta, co świadczyłoby o tym, że połknęła substancję żrącą. Dobrze wykształcona medyczka osobiście zaaplikowała sobie napój żrący, by wydłużyć męki umierania? Autorka w swoim śledztwie historycznym próbuje dojść prawdy o życiu i śmierci ostatniej miłości Marszałka. [nota wydawcy]

dostępna do wypożyczenia

1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Filia nr 6

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (1 egz.)