Krzysztof Kurek w swojej książce ukazuje szeroki wachlarz możliwości widowiska – od jego poważnych, podniosłych nawet nastrojów, po cyrkowe, akrobatyczne występy w XIX-wiecznym Poznaniu, traktując każdą formę z uwagą profesjonalnego badacza kultury. Sam tytuł zbioru rozpraw naprowadza na jego zawartość i jest na tyle pojemny, by objąć wydarzenia zaistniałe w średniowiecznym Gnieźnie, na scenie jezuickiej w Kaliszu, jak też w Poznaniu XIX i XX wieku. Czytelnik jest oprowadzany po „okolicach” różnorodnych widowisk z ich niezwykłą dla dzisiejszej wrażliwości specyfiką. Przypomnienie tych zjawisk może okazać się interesujące również dla kogoś, kto nie zajmuje się zawodowo sztuką widowiskową oraz jej kontekstami. Na zawartość merytoryczną rozpraw składają się informacje pozyskane w toku rzetelnej kwerendy archiwalnej, komentarze prasy ukazującej się współcześnie z omawianymi pokazami i spektaklami, autorskie interpretacje realizacji teatralnych, uwzględniające system ówczesnych przekonań i społecznych uwarunkowań widowisk proponowanych szerokiej publiczności. Cel przyświecający artykułom i szkicom Krzysztofa Kurka uważam za bardzo ważny w bada-niach nad kulturą teatralną przeszłości. Pozwala bowiem wejrzeć w głąb czasu przez pryzmat poszczególnych biografii, wyodrębnić z historii egzystencjalny aspekt kultury, wskazać na wzniosłe intencje twórców przedstawień, jak i na te, z których nie możemy być dziś dumni, choć też składają się na dzieje sztuki widowiskowej. W takim ujęciu podejmowane przez Autora zagadnienia nabierają znamion opowieści o zdarzeniach stanowiących ważną część kultury, jak również są składnikiem antropologicznie zorientowanych badań nad przeszłością. [dr hab. Krystyna Latawiec prof. Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie]